Kimi sevsem, onun hep uzakta bir sevdiği vardı, unutamadığı ilk aşkı ya da onu terk edip giden sevgilisi...

Kimi derinden sevsem, o bir başkasını derinden hatırlardı. 

Öylesine çok sevdim ki onları, başkalarına duydukları sevgiyi anlatmalarını sessizce, içim acıyla kanayarak dinledim. Beni yitirmekten hiç korkmadılar; çünkü onlara göre fazla iyidim; bu yüzden ilk anda vazgeçilebilirdi benden. 

Beni terk edenlerden tek bir isteğim olurdu. ''Ne olur, bir daha beni aramayın! Çünkü ben kolay unutamıyorum. 

Çünkü ben size duyduğum o akıl dışı aşk yüzünden keder bahçemi dağıtıyorum. 

Çocukluğumun o güzel bahçesini.'' 

Böyle derdim onlara ama yine de ararlardı beni... 

Soluksuz ve umutsuz kaldıkları bir gece mutlaka akıllarına ben gelirdim... 

O, yedek sevgili!...